గురుతు

ఇంటికి వచ్చావు నువ్వు
ఎన్నో ఏళ్ళకి -
***
ఎండిపోయి ఉంది నేల -
సున్నం వెలసిపోయి
పగుళ్లిచ్చిన గోడ: లీలగా
ఊగే కర్టెన్లు, నీడలు -
పాతదే మంచం: నలిగిన
దుప్పటి: తల నూనె
మరకలతో దిండు. రాలి
తన తెల్లని శిరోజాలూ -
***
ఇంటికి వచ్చావు నువ్వు
ఎంతో కాలానికి -
***
మరి ఇక ఎందుకో కానీ

నిన్ను కావలించుకుని
బావురుమంది
ఒక తల్లి అప్పుడు!

విను

వెళ్ళిపోకు, అని అన్నాడు అతను, ఆమెతో
చాలా చిన్నగా, నెమ్మదిగా -
***
వెళ్ళడానికి తను లేచినప్పుడు, ఒక్కసారిగా
ఆకులు జలదరించాయి -
కొమ్మల్లోంచి పక్షులు లేచాయి. ధూళి ఎగిసి
అంతా అస్పష్టం అయ్యింది -
***
వెళ్ళిపోకు, అని అన్నాడు అతను, తనతోనే
చాలా చిన్నగా, నెమ్మదిగా -
***
ఇక ఆ తరువాత, అతని ఎదురుగా రాలిన
ఆకులు. హృదయంలో
వాటి ఖాళీ సవ్వడి. పక్కగా, అట్లా వాలిన
(మరి అతనిదే అయిన)

రాత్రిలాంటి, బిక్షపాత్రలాంటి, నీడలాంటి
ఒక ఒంటరి అరచేయి!

చీకటి

అలవాటయిన చీకటి -
దాదాపుగా, తాకినంత దగ్గరలోనే నువ్వు:
ఈ వర్షపు గాలీ -
ఎక్కడి నుంచో మరి
గులక రాళ్ళపై నుంచి దొర్లిపోయే సన్నని
నీళ్ళ సవ్వడి -
(మరి, అది నీలోనా
నీ కళ్ళల్లోనా, నాలోనా అని అడగను నేను
కానీ) తేలిపోయే
ఆకులూ, నెమ్మదిగా పిగిలే
గూళ్ళూ, నదిలోకి జారిపోయే ఇసుకా ఇక
మన మాటల్లో -
***
అలవాటయిన చీకటి -
దాదాపుగా, తాకేంత దగ్గరలోనే, ఉండీ
తాకలేక ఇక
ఆ చీకట్లోనే నువ్వూ
ఆ చీకట్లోనే నేనూ, ఆ స్వీయచీకట్లోనే
బహుశా అందరూ!

జొనాథన్

జొనాథన్! ఓ జోనాథన్. చింతించకు -

గడిచిపోయాయి ఎన్నెన్నో వర్షపు రాత్రుళ్ళు ఇలాగే, ఆరుబయట గాలుల్లో చినుకుల్లో, మన లోపల వణికే ఆకులతో, తడిచిన మట్టి దారులతో, మూసివేసిన షట్టర్ల ముందు ముడుచుకుని తాగే బీడీలతో, హృదయంలో మెరిసే చుక్కలైన వాటి నిప్పుకణికెలతో, తూగే మత్తైన మన మసక మసక మాటలతో -

జోనాథన్, ఓ జోనాథన్ చింతించకు - 

గడచిపోయాయి యుగాలు ఎన్నెన్నో ఇల్లాగే, చీకట్లో గూటిలో మెసిలే తెల్లని పావురంలాంటి తన ముఖంకై వేచి చూసే ఫిరోజ్ లాగే, నీ లాగే, నాలాగే: బయటకి చెప్పుకోలేని మరెంతో మంది అనాధల్లాగే -

జోనాథన్! ఓ జోనాథన్. దా -

చింతించకు. ఉంది ఇన్నాళ్లూ నేను దాచిపెట్టుకున్న ఒక మధుదీపం. ఒక రహస్య పద్యం: తన చేతులతో, తన సువాసనతో, తానే అయిన వెచ్చదనంతో, మోకాళ్ళ చుట్టూ చేతులు చుట్టుకుని ఒక వలయపు కాంతిలో సృష్టినంతా అదుముకుని -

జోనాథన్, ఓ జోనాథన్. దా -

మరి, మన పూలలోగిళ్లలోకీ, గుహల్లోకీ, చీకటితో, స్మృతితో, మసక వెన్నెలతో, లతలు ఊగే బాల్కనీలలో కుండీలైన పిల్లలతో! మరి ఇక ఇంకేం కావాలి మనకి, జోనాథన్ ఓ జోనాథన్, వెన్నెల మంచుపొగై రాలే ఈ అర్థరాత్రికీ, ఈ చరణాలకీ, అర్థరాత్రిలో పుష్పించే ఈ మూగ సుమాలకీ?

C Am F G

babe
డౌన్ అండ్ అవుట్ -
ఇక ఓపిక లేక ఇక్కడ, నీ పక్కన, అలసి
విరిగిన ఒక వాయిద్య
పరికరంలా పడి -

ఎండి రాలిందో, రాలి
ఎండిందో మరి ఒక ఆకు: అది కూడా మరి
నీ పక్కనే, ఒక పక్షి
ఈకలా ఊగుతూ
మూల్గుతూ -

(యు నో -
there is hardly any difference
between the two:
I mean
నేల రాలిన ఒక పక్షిపిల్లకీ
చిగురుటాకుకీ
చినుకుకీ!
And they all owe
this to you
this rain
to you)

సరే, మరే
babe, I'm డౌన్ అండ్ అవుట్ -
stoned and drowned
ఇంకీ రాత్రిలోకీ
నీ గుంతల కనులలోకీ
వాటి నీళ్ళల్లోకీ
నీళ్ళల్లోని చుక్కల్లోకీ
నీ చేతుల్లోని
గాలిలోకీ, గాలిలో ఊగే
ఓ గూటిలోకీ
నువ్వివ్వగలిగే ఒక గుప్పెడు
నిద్రలోకీ
మరి

babe, ఫర్ ది ఓల్డ్ times' సేక్
why don't you
play me like a sitar
strum me like
a guitar
and put me to sleep
in the scale
of C Am
F and G?

అంతే!

చల్లని అల ఒకటి, పాదాన్ని తాకి వెళ్ళిన గగుర్పాటు. చిన్ని ఆనందం: చినుకు ఒకటి ముఖాన రాలినట్టు, రాత్రి గాలి నీ కురులను చెరిపి నక్షత్రాలనీ, పూలనీ చూడమనట్టు, వెనుక నుంచి ఎవరో నిను తాకినట్టూ, ఒక పరిమళం, మేఘమై నిన్ను చుట్టినట్టూ, లోపలేదో వికసించినట్టూ రెక్కలు వచ్చి ఎగిరినట్టూ, అట్లా పాడినట్టూ, లోకాన్ని చూసి పగలబడి నవ్వినట్టూ -

***

అదే: అదే అదే అడుగుతూ ఉన్నాను మళ్ళా మళ్ళా: నిండుగా ఎవరిలోకో మునిగిపోయావా లేదా అనే: దారీ తెన్నూ లేక పూర్తిగా కొట్టుకుపోయావా లేదా అని మాత్రమే. అదే: అదే, అదే -

***

ఇంకానా? అయ్యో! ఇంకేం లేదు -

రాత్రిని తన గూటిలో పొదుగుతూ, వెన్నెల్లో ఓ చందమామ: నా చేతుల్లో నవ్వుతూ, మెరుస్తూ ఒక చిన్ని కుందేలు పిల్ల! అంతే!

ఎందుకో

చెట్లనూ, పూల కొమ్మలనూ కొట్టి వేసారు
నేలనంతా చదును చేసారు -
ఇక ఒక విగ్రహాన్ని ప్రతిష్టించి, వాళ్ళు
తిరిగి పూల కోసం ప్రార్ధించారు -
సాగిల పడి మొక్కారు, పోర్లారు, ఒట్లెన్నో
పెట్టుకున్నారు, పోయారు -

ఇక ఆ తరువాత, ఆ రాత్రంతా ఒక తల్లి
జుత్తు విరబోసుకుని, గుండెలు
బాదుకుంటూ ఒకటే ఏడ్చింది ఎందుకో -
తన తొడల మధ్య నెత్తురుతో
కళ్ళల్లో విగ్రహాలైన అశ్రువులతో, పూల
వెక్కిళ్లతో మాటిమాటికీ మూలిగే

గాలితో, తెగిన చెట్ల చేతుల కంపనతో!

ఎక్కడో, ఎప్పుడో

"నొప్పి/ఏం?/ఏమో తెలియదు. కానీ, నువ్వు ఉండు/ నేనెట్లా ఉండగలను ఎప్పటికీ?/ ప్లీజ్. చాలా ఒంటరిగా అనిపిస్తుంది/ ఇంకా?/ లోపల తవ్వుకుపోయినట్టు కూడా ఉంది/ "హ్మ్. అవునా?/ రాత్రులు, గొంతుని ఏవరో పిసుకుతున్నట్టూ ఉంది/ ... / ఏడుపొస్తుంది / పక్కన ఎవరూ లేరా? అమ్మని రమ్మనక పోయావా? / నువ్వు ఉంటావా? భయంగా ఉంది/ ... / తలుపులు వేసినా ఇంట్లోకి ఎవరో వచ్చి తచ్చాట్లాడుతున్నట్టు ఉంటుంది/ ... / యు నో దోజ్ సౌండ్స్. నీళ్ళు ఒలికి పడుతున్నట్టూ, గిన్నెలు కదిలినట్టూ.../ హ్మ్... / అద్దంలోంచి ఎవరిదో ముఖం బయటకి చొచ్చుకు వస్తున్నట్టు... / ఎంతయింది టైం అక్కడ?/ ఇ డోంట్ నో. మే బి ఒకటిన్నర / తిన్నావా? / లేదు / ఏమైనా తిను / మంచం మీద నుంచి కిందకి దిగలేను. కిచెన్లోకి వెళ్ళాలంటే భయం వేస్తుంది / మరి ఎట్లా? / నా సంగతి వదిలేయి. నువ్వు చెప్పు, ఏమైనా- / ఐ గాట్ట గో / /అప్పుడేనా? ఏం? / నొప్పి / నీకెందుకు? / ఏమో తెలియదు, కానీ గాట్ట గో / /చెప్పు, ఏమయ్యింది? / గ్లాసులోకి ఓ పోయెంని ఒంపి ఊపాను. అది కిందకి ఒలికిపోయి గట్టిగా అరిచింది / అయ్యో... / కానీ, లకీ. పగల్లేదు అది / మరి? / /నెమ్మదిగా లేచి, పగిలిన గాజుముక్కల్ని ఏరుకుంది.../ వాటిని కానీ, తిన్నదా ఏమి? డిడ్ ఇట్ ఈట్ దెమ్? / ఎస్. దాని గొంతంతా రక్తం. కన్నీళ్ళూ . అండ్ యు నో, ఇట్ స్మెల్డ్ ఆఫ్ యు / ఓ. ఆ తరువాత?/ రెండు పూవులు, రెండే రెండు పూవులు గాలికీ వానకీ ఊగాయి. ఊగీ, ఊగీ రాలిపోయాయి. ఇంకెక్కడో పాలింకి పోయాయని ఓ అమ్మ ఏడ్చింది. / "ప్చ్. మరి తను ఏమంది? / / ఒక తెల్లని రాత్రిని తాడులా మెడకు చుట్టుకుంది. అద్దంలోని చేతులను వేడుకుంది./ అవునా? ఇక నేను వెళ్ళనా? / ఒద్దు. వెళ్ళకు. కాసేపు ఉండు. ప్లీజ్. కొద్దిసేపే/ ఏం? ఎందుకు? / నొప్పి / ఎందుకు? / ఎందుకో తెలియదు. కానీ, ఎవరో లోపల త్రవ్వుతున్నట్టూ, గొంతుని ఎవరో పిసుకుతున్నట్టూ, అద్దంలోంచి ఎవరిదో ముఖం పుర్రై వెలుపలికి వస్తున్నట్టూ, నవ్వుతున్నట్టూ, నువ్వైనట్టూ ... /

పిట్ట కథలు

వెడుతున్నాను/ ఎక్కడికి? / నిద్ర దగ్గరికి / అప్పుడే? / ఊ / ఎట్లా? / నవ్వుతో / అవునా? / అవును. నిద్ర నవ్వింది / నిద్రా నువ్వూ ఎప్పుడు ఒకటి అయ్యారు?/ నిద్రలో ఎవరో నవ్వినప్పుడు / అప్పుడు ఏమయ్యింది?/ ఒక దీపం వెలిగింది, ఆ వెలుతురు పూల వాసన వేసింది /ఆహా, ఇంకా ఏం జరిగింది?/ పూల పరిమళంలోకి ఒక పిట్ట వచ్చి వాలింది/ ఊ, ఆ తరువాత?/ పిట్ట హృదయం మబ్బు వలే మసకేసింది, గాలి వోలె ఊగింది, ఆడింది, పాడింది /ఇంకా?/ ఓ ఊయలలోకి అది చినుకువలే, కునుకు వలే జారింది/ ఊ, ఆ తరువాత? అప్పుడు ఇంకా ఏవైంది?/  చుక్కలతో చినుకులతో, వెన్నెలంత దయతో ఒక సీతాకోకచిలుక నా అరచేతుల్లో నిదుర పోయింది/ మరి నిదురలో ఏం జరిగింది?/ నిదురలో, కలలలో, కలల రంగుల్లో, రంగుల నీడల్లో ఒక జీవితం గడచిపోయింది/ ఆ తరువాత?/ వాన కురిసింది, గూడు తడచింది, అరచేతుల మధ్య చీకటిని ఓపలేక ఒక పూవు ఎగిరిపోయింది/ ఉఫ్ఫ్ ... మరి పిట్ట ఏమయ్యింది?/ రాత్రిలో, పూలు లేని చీకట్లలో, తన రెక్కలతో ఎవరికీ ఏమీ వ్రాయలేక, గొంతు పెగలక, తనలో తాను కూరుకుపోయింది/ ఇక ఎగురలేక, కింద పడి, రాలిన ఆకుల మధ్య చనిపోయింది/అయ్యో! ఆ తరువాత? ఆ తరువాత ఏమయ్యింది?/ వెడుతున్నాను/ ఎక్కడికి?/ నిద్రలోకి/ అప్పుడే?/ ఊ/ ఎట్లా?/ మట్టిలోకి ఇంకిన ముదురు వర్ణపు ఆకుల అలజడితో/ పీలికలైన గూటితో/ చుట్టూ రాలిన ఈకలతో/ మబ్బుల్లోకీ, నేలలోకీ/ నీతో, నాతో, తనతో, తిరిగి రాలేని ఒక చోటులోకి, నిద్రలోంచి నిద్రలోకి/ కలలోంచి కలలోకి/ ఇట్లా/ఇట్లిట్లా/ఎప్పటిలా ...

పాఠం

తెరువు కిటికీలను -
రానివ్వు లోపలికి, గాలినీ వాననీ పూర్తిగా -
తడచిపో, మొత్తంగా -
దాచుకోకు ఏమీ -

ఆరుబయట
చెట్లకింద, ఎగిసెగసి పడి పాడుతోంది
ఎండిన ఓ ఆకు
గాలికీ, చినుకులకీ, తాను వెళ్ళిపోయే
సంరంభానికీ -

భయం దేనికి? దా -
నువ్వూ ఇక్కడికి: నీలోని కిటికీలనూ
తలుపులనూ పూర్తిగా తెరచి
మొత్తంగా తడచి
రాలిపోయి

ఎవరిలోకో నిండుగా కొట్టుకుపోయి!

బహుశా...

వానాకాలం చీకటి -
అప్పుడే ఆర్పిన కట్టెల పొయ్యిలోంచి
చిన్నగా పైకి ఎగిసి
తేలిపోయే పొగ -
దూరం నుంచి, చిన్నగా మెరుస్తూ
సద్దుమణిగే, నిప్పుల
చిటపట సవ్వడి -
వలయాలుగా గాలి: వొణికే ఆకులు -
మాటలు -
బహుశా, నీ హృదయపు అంతిమ
సంజ్ఞలు -
***
వానాకాలపు రాత్రి -
చుక్కలు లేని చీకటి. ఇక, నీలో
ఓ మూలగా
తడిచి నానిపోయి ఊగిసలాడే
ఒక ఒంటరి
గూడు!

అనువాదం

నిద్రపోయి ఉన్నావు నువ్వు -

పూల తీగలేవో చిన్నగా ఊగినట్టు, నీ ముఖంపై
పల్చటి నీడలు: శ్వాస వలే గాలి. సందిగ్ధంగా
ఊగిసలాడే రాత్రి కాంతి (నిన్ను లేపలేని
నా హృదయం వలే) -

ఇక నిన్ను లేపలేక, ఆ నీడల్లోనే, వాటి లోతుల్లోనే
లిపిలేని వాటి శబ్ధాలలోనే చిక్కుకుపోయాను
నేను. అక్కడే (అనువాదం లేని పదాన్నై)
మిగిలిపోయాను నేను -
***
మృత్యువు అంటే ఏమిటి? అనేనా నువ్వు ఆ రోజు
నన్ను అడిగినది? నిద్రించే నీ కనులకింద
కదిలే పూరేకుల శబ్ధాల్ని వినడమనీ
శ్వాసించడమనీ చెప్పానా

నేను నీకు ఇంతకు మునుపు ఎన్నడైనా?