ఎంత రాత్రయినా

"అట్లా ఉండకు
ఏదైనా మాట్లాడు. ఏదో ఒకటి... ఒక్క మాట" బేలగా
అతను  -

గాలికి కొట్టకుని కొట్టుకునీ
మూసుకు పోయిన కిటికీలు తెరుచుకోవు. వాటి అద్దాలపై
చెమ్మ -

(కానీ నీకు తెలుసు
అవి తన కళ్ళని)

చిక్కటి నీడలేవో
గోడలపై: నేలంతా, పగిలి చెదిరిన గాజుపాత్ర ఆనవాళ్లు
పాదాల్లో-

(కానీ నీకు తెలుసు
అవి నెత్తురు పొటమర్చిన పూల పాదాలనీ, వాటి చిన్ని
ముఖాలనీ)

తెగిన లతలు:
పిగిలిపోయిన గూడు. చితికిన గుడ్లు. చినుకు చినుకుగా
వెక్కిళ్లు
గదిలో -

"ప్లీజ్ డోంట్ క్రై" అని
తనతోనూ, పిల్లలతోనూ అనాలని ఆగిపోతాడు అతను
ఎందుకో-

(కానీ
తెలుసా నీకు
తల్లి చూచుకం నుంచి లాగివేయబడిన శిశువు స్థితి, వేదనా
తనదని, ఆ
తనదనీ?)

బహుశా తెలియదు
ఎవ్వరికీ ఎన్నడూ, ఎంత రాత్రయినా మన కోసం ఒక దీపం
మరెక్కడో

ఇంకో హృదయంలో
అట్లా వెలుగుతూ ఎదురుచూస్తూ
ఉంటుందని!