రైతులు లేని రైతుబజారు నుండి ప్లాస్టిక్
సంచిలో తెచ్చుకుంటాము బహుభద్రంగా,
నేనూ నా కొడుకూ కూరగాయలు. టమాటాలు, బెండకాయలూ,
దోసకాయలూ, ఆలుగడ్డలూ, చిలుకడ
దుంపలూ, ఇంత పాలకూరా, పచ్చి మిరపకాయలూ కొంత
కొత్తిమీరా- నేనైతే చూసాను
ఒకప్పుడు, నా కొడుకంత వయసులో ఇంటి
పెరటులో నాన్న చేసిన పాదులో ఏడు రంగుల్లా వికసించి నింగికి సాగిన బీరకాయ, పొట్లకాయ లతలనూ
వాటికి తళుక్కుమని మెరిసే కాయలనూ, నేలలో మట్టిని
కావలించుకుని నిదురించే పల్లీలనూ దుంపలనూ - అక్కడే పక్కగా ఎంచక్కగా ఎదిగి వొంగిన జామచెట్టునూ దాని కింద నీడలలో కదిలే చిన్ని పిట్టలనూ.
నగ్నమైన వీపుతో నాన్న అక్కడ మట్టిలో ఉంటే
వెనుకగా నేను నాన్న తెంచి ఇచ్చిన కనకాంబరపు పూలనూ దవనాన్నీ అమ్మకి ఇచ్చి చూసేవాడిని
ఇంద్రజాలంలాంటి ఆ కాంతిలో అమ్మ వేళ్ళ అల్లికలో పూలు హారమై అమ్మ శిరస్సులో మళ్ళీ నాటుకుని ఎలా పచ్చగా వికసించేవో - రాత్రికి
పెరటిలో తెంపుకున్న నాలుగు టమాటాలు పెరుగుతో
కూరగా నాలుగు మాటలుగా ఆనక నాన్న చెప్పే వ్యవసాయపు కథలుగా చల్లటి అమ్మ చుట్టూ వెచ్చని
నిదురుగా ఎలా మారేవో. మరి ఇప్పుడు అంటాడు
నా నాలుగేళ్ల పిల్లవాడు, కూరగాయ మొక్కలని ఎన్నడూ
చూడని వాడు, నలు చదరపు గదులలో పెరడు లేని వాడు - "
నాన్నా కొత్తిమిరకపాయలు తీసుకున్నావా?" అని. ఏమో
తీసుకున్నానేమో మరి, కానీ
కురియలేదు అప్పుడు కురిసిన వర్షం
ఇక ఏ మాత్రం ఇక్కడ:ఎప్పటికీ.నాకూ
నా పిల్లవాడికీ-